صراط مستقیم انقلاب، پایبندی به مبانی و اصول اسلام، قانون اساسی، نظام و انقلاب اسلامی و ولایت فقیه است که باید درعمل و در دیدگاه های نظری و اعتقادی افراد و گروه ها متجلی باشد و بالطبع تخطی از این خط روشن، انحراف محسوب می شود .
رفتارشناسی جریان انحرافی که بحث روز جامعه است، موید این واقعیت است که عده ای از این خط خارج شده و ساز دیگری کوک کردند و فضای سیاسی کشور را تحت تاثیر قرار دادند. و تا جایی پیش رفتند که رهبر فرزانه انقلاب تاکید کردند: «تا من زنده ام نمی گذارم به اسلام، انقلاب و نظام اسلامی خدشه ای وارد شود...»

این تاکید معظم له بیانگر مخاطراتی است که ممکن است از سوی این جریان متوجه نظام وانقلاب شود و ضمن آن تلویحا به ضرورت هوشیاری مردم نسبت به تحرکات جریان انحرافی و لزوم مقابله با آن اشاره دارد و بدیهی است برای حفظ هوشیاری و ایستادگی در برابر چنین جریان هایی، توجه به مواضع رهبر معظم انقلاب و تبعیت از فرامین و توصیه های ایشان بسیار راهگشاست چرا که معظم له با تدابیر حکیمانه و موضع گیری های هوشیارانه خویش تاکنون انقلاب اسلامی را از فراز و نشیب ها و گردنه های پرخطر به سلامت عبور داده اند و اکنون نیز با پیدایش مظاهر انحراف، رهنمودها و توصیه های ارزنده ای در جهت بیداری ملت، حفظ بصیرت و پرهیز از انفعال و... داشته اند و تاکید کردند: هر آنچه جامعه را به چالش ها و درگیری ها مشغول کند، سناریویی در جهت اهداف نظام سلطه است.
ایشان تصریح کردند: کمرنگ کردن اعتقادات واحساسات اسلامی و رسوخ دادن تفکرات الحادی و شبه الحادی در میان ملت، سناریوی دیگری است که دشمنان در شرایط کنونی ترتیب داده اند.
بیانات روشنگرانه رهبری نشان می دهد که جریان انحرافی صرفا در کجروی از خط انقلاب خلاصه نمی شود بلکه این جریان ضمن تئوری پردازی، در صدد پیاده کردن پروژه های انحرافی در ابعاد اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اعتقادی نیز می باشد اما برای آن که این جریان را بهتر بشناسیم باید تعریفی از آن ارایه دهیم و شاید گویاترین تعریف جریان انحرافی این باشد:
«تزریق بی قاعدگی سیاسی در مبانی ایدئولوژیک نیروهای اصولگرا و ارزشی، انحراف از مبانی و اصول اسلامی، انقلاب و نظام اسلامی نظیر انحراف از عدالت و اخلاق سیاسی، استفاده(سوء استفاده) از منابع قدرت برای رسیدن به اهداف تعیین شده و عبور از معیار و اساس نظام » با تعریف فوق، تشخیص عناصر این جریان، کار دشواری نخواهد بود.
چرا که معیار و میزان حرکت در خط اسلام و انقلاب ا سلامی، پایبندی به موازین دینی، قانون اساسی و اندیشه ها و نظرات حضرت امام (ره) و مقام معظم رهبری حفظه الله تعالی است و خارج شدن از این مسیر به هر عنوان و شکلی که باشد، انحراف تلقی می شود.

با این تفاصیل محدود کردن عناصر انحرافی به عده ای خاص که امروز نامشان نقل محافل و مجالس می باشد، نوعی خوش بینی و ساده انگاری است.
وقتی زوایای انحراف را ملاحظه می کنیم، می بینیم از حریم شکنی های اخلاقی گرفته تا زیرپا نهادن عدالت سیاسی، قانون گریزی، انحصار طلبی، سوء استفاده از امکانات کشور در جهت مقاصد شخصی یا گروهی، سوء استفاده از آزادی های قانونی، ترویج افکار مغایر با قوانین و اصول اعتقادی و... را در برمی گیرد. با این دیدگاه باید گفت دامنه شمول عناصر و گروه هایی که در قالب و چارچوب جریان انحرافی جای می گیرند به مراتب بیش از آنی است که تصور می شود.

برای شناسایی مشمولین جریان انحرافی علاوه بر معیارهای پیش گفته، کافی است به زمینه ها و عوامل ساختاری فکری و سیاسی پیدایش آن توجه شود. بنابراین جریان انحرافی نه تنها شامل آن حلقه محدود معروف می شود بلکه جریان فتنه با تمام شاخ و برگهایش، سوء استفاده گران و مفسدان عرصه اقتصاد، دلباختگان سرشاخه های جریان انحرافی یعنی افراد دگمی که علیرغم تاکیدات رهبری و تبشیر و انذار مکرر ایشان، همچنان سعی در تطهیر عناصر منحرف را دارند و بر این مشی غلط پای می فشارند، عناصر فرصت سوزی که سعی دارند انرژی های اصلی کشور صرف مسایل داخلی شده و از تحولات پرسرعت منطقه ای و بین المللی غفلت شود، افراد فاقد صلاحیت و شایستگی که میزهای مدیریت را اشغال و بنا حق تصاحب کرده اند، سوء استفاده کنندگان از قدرت و امکانات عمومی و بیت المال، قانون شکنان و قانون گریزان، مدیرانی که با اقدامات خودسرانه و ناشیانه خود، قانونمداری، دیانت و خواست و عواطف مردم را به سخره می گیرند و به اراده عمومی وقعی نمی نهند، متخلفین و متجاوزین به حقوق مردم، افراطیون، اقتدارگرایان و انحصارطلبان نیز در این حلقه جای می گیرند. با این حساب باز هم ساده لوحانه است اگر حضور و فعالیت جریان انحرافی را منحصر به پایتخت یا یک منطقه خاص بدانیم بلکه در سطح استان ها نیز افراد و گروه هایی هستند که رفتارها، کنش ها و مواضع آنها با مصادیق جریان انحرافی مطابقت دارد و نباید نسبت به تحرکات، سخنان و موضع گیری های آنها بویژه اگر مسندی را نیز اشغال کرده باشند، بی تفاوت بود. چون انفعال در برابر اینها، به منزله کمک به نزج جریان انحرافی است.
از طرفی تاکید رهبر معظم انقلاب در رابطه با ضرورت ایستادگی در برابر انحرافات، این وظیفه حساس و تکلیف مهم را بر دوش آحاد جامعه بویژه دست اندرکاران امور، اصحاب رسانه و نیروهای ولایتمدار می گذارد که با معرفی عناصر این جریان زمینه حذف آنها را فراهم نمایند.
با تطبیق مصادیق انحراف خواهیم دید که چه بسا فلان رییس یا فلان معاون یا مسوول هم در مسیر جریان انحرافی حرکت می کند که باید به او هشدار داد تا از راه غلطی که برگزیده ، آبرومندانه برگردد.

اکبر عالمی